باران نميشوم که نگويي با چه منتي خود را بر شيشه مي کوبد تا پنجره را

باز کنم و نيم نگاهي بياندازم ابر ميشوم که از نگراني يک روز باراني هر

لحظه پنجره را بگشايي و ما را در آسمان نگاه کني .

زيبا بود دوست عزيزم

مثل هميشه...

موفق باشي...