سلام دوست عزيزم
اميد جان براي خداحافظي هميشه وقت هست اونم خداحافظي ار كسي كه اين همه خاطره باهاش داري ....
واي خداي من يه كم به اين بنده هات نگاه كن خدايا خودش اميد است و به دنبال روزنه اميد مي گرده ....
اميد جان شعرات يه كم دركش برام سنگينه ....آخه چه طور ميشه يكي و دوست داشت و بر اين اعتقاد بود كه بايد باهاش خداحافظي كرد يا بايد راهي براي ادامه نمونده باشه كه اونقت دليلي براي اين دلتنگي ها و يادآوري خاطرات نيست و يا اينكه به اجبار بايد ازش جدا شي كه در اين حالت من اگه باشم تمام تلاشم و مي كنم كه مشكلات و از سر راهم بر دارم .....مي دوني اميد جان اون دوحالت خيلي خوبه چون تكليفت روشنه ولي چيزي كه من تو وبلاگم هم ازش اسم بردم عااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااادته
بعضي ها به هم عادت مي كنند كه اين بدترين حالته دوست داشتنه چون با دوست داشتن واقعي اشتباه گرفته ميشه ولي بعد از به مدت دوري و ... فراموش ميشه
به هر حال به اين باور رسيدم كه هيچ چيزي در دنيا ارزش اين را ندارد كه بخواي در اين زمان كوتاه عمر . خودتو تارك دنيا كني و حتي ذره اي آرامش زندگي و به هم بريزي چرا بعضي افراد مثل اعضاي خانواده حتي سر دردشون دنيا رو براي من تيره و تار ميكنه ولي ولي ولي يه دوست اونم دوستي كه فقط اسمش رو يدك نكشه كم پيدا ميشه و اگر پيدا كردي اول بهت تبريك ميگم و دوم اينكه اونم ميشه جزوي از اعضا كه بايد قدر اين دوستاي كمياب و بدونيم
اميد عزيز اميدوارم هميشه برگ برنده در زندگي در دست تو باشد و هيچ وقت غبار غم و غصه بر صورتت ننشيند ....از لطفي هم كه نسبت به مطالب من داريد بسيار سپاسگزارم
در ضمن تا اين كامنت و برات بزارم حسابي تو پيجت خيس شدم ...
يزدان يارتان
