زبانم مي گويد: به اميد روزي که روزگارت سياه تر از پر کلاغ... تيره تر از غروب...
و غمگين تر از دم جدايي باشد. اما دلم مي گويد:
به اميد آن که آشيانت بالاتر از آشيان عقاب...
چشم انداز نگاهت بهشت... بر لبانت لبخند... و صد هزارپري کنيزت باشد